Diari Pulas Ungu
Ku Nina Rahayu Nadéa
“Arin
sebeeel!” Arin nutupkeun panto kamar satarikna.
“Aya
naon Rin?” Mamah reuwas. Teu biasana Arin siga kitu. Mun mukakeun panto pasti wé
ngucapkeun salam. Ari ayeuna? Boro-boro. Datang siga nu rusuh sarta langsung
meundeutkeun panto kamar satarikna. “Aya naon di sakola?” Tanya Mamah deui.
Bari jeung ngadeukeutan Arin.
“Sebel...
sebel... pokokna Arin sebel.”
“Sok
atuh aya naon? Nyarios ka mamah.” Mamah ngusapan Arin.
“Teu
aya nanaon, Mah.” Arin nyarita rada halon.
“Nya
atuh ari moal ngobrol sareng Mamah mah.” Mamah ngaléos ti kamar ninggalkeun Arin.
Tapi teu lila geus ngurunyung deui.
“Pami
Arin alim nyarios sareng Mamah. Sok serat wé di dieu. Naon masalah Arin
saleresna. Pasti ké
bakal ngemplong.” Mamah mikeun hiji buku warna ungu.
“Naon
ieu téh,
Mah?”
“Diari.
Sok serat wé
masalah Arin di dieu.” Mamah nutupkeun panto kamar.
Arin
nilik-nilik diari dina leungeunna. Mamah mémang apal karesep Arin warna
ungu. Ehm, diari nu kacida lucu, komo aya gambar Angry Bird idolana. Tapi ayeuna mah Arin teu butuh nu kieu. Arin
mah hayang nyorét nyorét beungeut Yudis ku spidol
hideung méh
beuki hideung tah beungeutna. Arin mah hayang
nyoco biwirna nu ngomong sangeunahna waé. Arin ngalungkeun diari kana
luhureun kasur. Ngan segruk wé ceurik.
Sebel
ka Yudis. Majar Arin téh si céréwéd. Mun aya nanaon pasti
nyebutna téh
si cérewed.
Padahal mah rarasaan heunteu. Arin ngégélan patlot nu tatadi dicekel,
sugan kudu ngagambar beungeut Yudis meureun. Haté Arin cumarita.
Rét
kana diari anu aya luhureun kasur. Dicokot laju dibuka lambaran ka hiji. Deker
wé
ngagambar hiji beungeut lalak,i dihandapna make tulisna: ini adalah Yudis.
Geus
kitu gutrut nulis....
Yudis
téh
pikasebeleun. Unggal poé ngan ngarurudet waé. Nyieun waé masalah di kelas. Kabéh murid
di kelas ngaréwaeun ka Yudis, kitu deui kuring. Kuring kacida ngéwa
ka Yudis. Bonganna Yudis téh sok ngalandih waé céréwéd
jeung bawél.
Pédah
dina biwir kuring beulah katuhu aya karang. Éta cenah nyirikeun jalma anu céréwéd,
padahal ceuk sasaha gé kuring mah teu céréwéd. Dasar pikasebeleuuun.
Si
hideung..... Hideuungggg, sahideung hideungna. Yudis hideung.
Geus
wareg tutuisan Arin ngagambar deui di halaman anu satuluyna. Katingali gambar
hiji jalma niru-niru gambar Yudis. Digambar saalus-alusna. Karesep Arin kana
ngagambar ayeuna écés dina karyana nu karék dijieun. Geus kitu
ditenget-tenget.
“Dihideungan
ah... Pan Yudis mah hideung. Cakeutreuk.” Cenah jeroeun haté.
Laju ngojéngkang
kana méja
belajarna. Nyokot pénsil gambar warna hideung.
Saeutik-saeutik
beungeut nu aya dihareupeun téh diwarnaan maké warna hideung. Digambar
kalawan tarapti.
“Ha...
ha... Percis Yudis.” Arin nilik-nilik
gambarna.
Yudis
si hitam téa.
Kitu tulisan nu ngajeblag handapeun gambar.
Sabaraha
jongjonnan Arin ngahuleng. Anéh kakeuheulna ayeuna mah ngurangan.
Komo ningali gambar nu hideung hareupeun mah beut jadi seuri. Atuh katugenah téh
jadi leungit.
“Ih,
geuning enya ceuk Mamah. Lamun aya anaon tuliskeun waé dina buku diari.” Arin nyium
diari pulas ungu. “Nuhun Mamah. Diarina katampi pisan.” Biwir Arin ngarenyu.***
Tidak ada komentar:
Posting Komentar