Surya Kencana

Dimuat di Majalah Mangle No 2618, 2 Maret-9 Maret 2017. Terinspirasi waktu ada kegiatan di Pangandaran. tepatnya kita menginap di Hotel Surya Kencana. #TangkapIdeSegera

Carmis

Surya Kencana

Nina Rahayu Nadéa

                “Surya.” Ngasongkeun leungeun ka kuring nu hareugeueun. Keur anteng ngahuleng neuteup lambak nu ting arudag pikabitaeun. Jol pucunghul ieu lalaki.

                “Eu... Ambar.”Dua leungeun pataréma. Karasa tiisna nyelecep kana tulang.

                “Tos lami ngantos?” Sorana halon neuteup kuring.

                “Ngantos?” Teu ngarti kana pananyana. Teu rumasa nungguan manéhna.

                “Ah, sok kitu.” Cenah imut. “Tos wé nu atos  mah tong diémutan atuh. Kedahna ngemut ka payunna. Ulah dugi ka nyiksa diri.”

                Gebeg. Omonganna asa naranjangan. Palangsiang ieu lalaki bisa nebak kereteg  haté. Rumasa. Enya rumasa ieu haté  kebek ku ngaran anjeun. Aryana. Lalaki nu salila ieu dipicinta, ngamuara dina haté. Ngan ngiles teuing kamana. Pamustungan panggih cenah rék ka dieu. Basisir Pasir Waringin. Nepi ka ayeuna teu aya deui kelemengna. Komunikasi kandeg.

Padahal ieu haté keur meujeuhna dieuntreupan tresna. Sono nu moho. Geus jangji rék hirup sapapait samamanis,  jangji ngawelah rasa dina sagara cinta.  

Ka ieu basisir  rék ngumaha ka lanceukna. Maheutkeun hubungan kuring. Atoh wé nu aya waktu anjeun ngabéjaan rék nepungan lanceuk. Rék nyaritakeun perkara kuring sangkan gera ka balé nyungcung.

                “Doakeun ku Ambar. Akang rék nepungan lanceuk. Rék ngumaha. Sangkan hubungan urang gera diresmikeun.” Ceuk anjeun bari neuteup purnama nu pikabitaeun. Bulan bunder imut kareueut, anteng marengan kuring duaan. Sakapeung ngintip dina sela sela méga, inggis ngagareuwahkeun kanu keur uplek ngobrol. Sakapeung silirérét. Malédogkeun sono. Neuteup bulan duaan dipinuhan ku pangharepan. Tepung pamustungan jeung anjeun. Ti dinya pleng... leungit lir diteureuy bumi.

                Ka kangen anu moho anu nyababkeun kuring aya di dieu. Basaisir Pasir Wringin. Tempat anjeun remen ka dieu. Kitu anu sok dicaritakeun. Salila hubungan  can kungsi diajak ka dieu. Can waktuna. kitu wé lamun sakalieun kuring ngajak hayang ulin ka dieu. Hayang panggih jeung lanceukna anu mindeng dicaritakeun.

                “Ké gé bakal tepung. Lamun geus waktuna. Nu penting Ambar tong cangcaya kana kacinta jeung kasatiaan Akang.” Kitu jeung kitu unggal waktu.

                Purnama  ka genep  ti waktu pamustungan kuring tepung jeung anjeun. Saluyu jeung jangjina. Yén dina bulan éta kuring baris dipanggihkeun jeung lanceukna.

                Sanajan teu apal  alamat lengkep imah. Ngan saukur apal ngaran basisir. Kuring ngahajakeun datang ka ieu tempat. Sugan jeung sugan panggih jeung  nu dipicinta.

                Keur anteng neuteup lambak di hiji balkon hotél harita téh. Balkon nu nyanghareup ka laut.  Atuh samemena bisi neuteup laut anu kacida legana. Ieu haté teh geuning agger reuteum ku ngaran anjeun. Aryana. Ningali basisir, malidkeun katineung ka anjeun. Pan anjeun sakitu dalitna jeung basisir. Tiap waktu cenah. Komo mun keur cangra bulan, anjeun remen neuteup bulan. Kasugemaan aya di dinya. Mindeng ditanya kunaon meni resep neuteup bulan lebah  basisir.

                “Bakal karaos ku Ambar. Kumahan endahna ningali ciptaning Gusti. Komo dina wanci anu mustari. Taya jalma anu ngagunasika jiwa jeung raga. Bakal karasa pisan urang deukeutna jeung nu dipicinta. Sanajan  teu amprok, tapi aya rasa anu hamo bisa karasa ku saha waé.”

                “Ah, Akang mah ngadon puitis kitu.” Kuring nyarandé kana dada anjeun nu sembada. Teu pati tenget kana naon anu diucapkeun.

                Waktu diri  keur  kaeuntreupan suka. Remen kaduhung nalingkung diri. Bonganna teu apal dimana anjeun dumukna. Mun apal mah meureun moal kadungsang dungsang siga ayeuna, maluruh anjeun teu puguh. Can karuhan kahayang laksana. Tapina kétang pan ceuk anjeun gé kitu. Teu kudu nyaho. Cukup anjeun  nu datang ka imah. Ngéwa, cenah awéwé nyampeur  lalaki. Matak teu hayang nyaho deuih harita mah di mana anjeun cicingna. Nu penting anjeun tara elat datang ka imah. Sanajan teu parok jeung batur. Malem Jumaah.

                “Batur mah apél téh malem Minggu. Ari akang  mah malem Jumaah.”

                “Pan méh bénten tinu sanés. Barina gé Akang mah lain rék ngapélan Ambar sorangan. Tapi ngapélan kabéh nu aya di sakurilingeun urang. Panggih lain ngan saukur jeung lahirna wungkul tapi jeung batinna ogé. Émut, cenah malam Jumaah téh malam keramat. Tah, Akang hoyong hubungan urang téh kitu. Keramat. Suci, Am.”

                Ah, sakapeung mah tara ngarti kana omongan  anjeun. Jeun teuing kétang, moal dipikiran.  

                Genep purnama teu tepung jeung anjeun. Karasa hanjelu jeung nalangsa. Matakna sakaparan paran kuring datang ka ieu basisir rék nysusud di mana anjeun. Susuganan jeung susuganan bisa patepung.

                “Aryana téh  adi Akang. Sering pisan ngobrolkeun Ambar.”’

                “Leuh. Baruk ieu téh rakana Kang Aryana.”  Nyarita bari rada ngahuleng. “Leres ieu rakana Kang Aryana?”

Unggek. Leleb.

                “Dupi Kang Aryana ka mana? Naha meni  ngampleng. Enyaan abdi téh deudeupan matak ngahaja ka dieu.”’

                “Tangtos. Ayeuna can waktosna Ambar terang.  Dua purnama  urang tepang deui di dieu. Ngan tong ka mamana saban malam Jumaah Kang Surya bakal nepangan Ambar. Tong ngémutkeun deui Aryana.  Hareugeueun panon neuteup manéhna nu sakilat ngiles.  Karék ieu haté mangkak ku pangharepan. Ayeuna geus nguncup deui nyésakeun kapanasaran.

                “Ambar kedah tos siap kana warta ieu. Saleresna, Aryana tos teu aya di bumi ieu.”

                “Teu aya kumaha ari Kang Surya?”

                “Aryana tos ngantunkeun  waktos ocon sareng ombak. Mayitna ngambang di sagara, tujuh minggu satutas  leungit.”

                “Iraha Kang?”

                “Teu kedah terang. Moal kaétang ku likuran purnama anu sok némbongan. Nu pasti anjeunna sering nepangan. Sanaos ukur harewos.”

                “Mustahil, tos ngantunkeun. Tepung panungtung sareng Kang Aryana genep bulan kalangkung Kang. Akang tong ngalieurkeun.”

                “Pasti Ambar moal percanten. Matakna meureun Aryana  nuyun Ambar ka dieu. Sangkan lalangsé téh nyingray. Kitu nu saleresna.”

                Teuing kudu sedih atawa bagja. Sedih tangtu, pan Aryana kungsi deukeut jeung kuring. Bungahna? Pan ayeuna kuring deukeut jeung Surya.  Teu nyangka geuning salila ieu kuring bobogohan jeung lelembutan. Jilim anu sabenerna teu aya di kieuna.  Pantesan di tanya imah atawa padumukanna tara kungsi dijawab. Da geuning  pinuh ku rusiah.

                Saeutik saeutik ieu gudawang téh leungit. Baganti ku ngaran lalaki anyar nu mikahéman. Surya. Surya Kencana. Lalaki anu ayeuna satia marengan kuring.

                Nepi ka hiji waktu. Waktu panonpoé mimiti surup. Kang Surya mapag kuring. Siga biasa di balkon hotél.  

                “Ambar enyaan cinta ka Akang?”

                Ukur unggeuk. Lalaunan leungeunna ranggah ka kuring. Awak nyampeurkeun. Sadrah dina rangkulanna.

                “Akang gé sarua. Seja miheman Ambar salawasana. Rék nyingkahkeun kasedih Ambar baganti ku kabagja. Hayu ayeuna urang ngadeuheus ka Ibu Rama. Ngan wayahna tempatna jauh, Ambar siap marengan Akang?”

                “Mangga, Kang, abdi seja tungut ka Akang. Abdi rék mopohokeun lalakon baheula, rék nété hambalan anyar ngan jeung Akang ku anjeun.” Kuring imut.

                Aya sumirat nu hibar beulah kulon, mingkin ngadeukeutan. Sérab. Bréh  karéta kencana  alus ngempur aya hareupeun.

                “Tong anéh Ambar. Ngahaja ieu kareta ku Akang dipesen. Kareta pangalusna keur ngajemput Ambar. Dapon Ambar senang.”

                Ngan wasa neuteup manéhna. Teu lila. Luk tungkul waktu paneuteup amprok. Teuteupanna matak ngendagkeun jajantung. Aya rasa anu béda. Tresna anu kacida gedéna ngalimpud diri. Nyaliara dina dada. Manéhna nyangkéh cangkéng sayaga mapag jalan anyar. Ngaléngkah lalaunan nété hambalan, nguntun pangharepan nu ngembat panjang.

                Léngkah pamustung. Ngarandeg. Asa aya nu kaingetan.

                “Kang. Antos sakedap. Abdi aya nu kakantun.”

                “Teu tiasa Ambar, waktos urang samporét. Tos diantos ku sepuh urang.”

                “Mung sakedap, Kang.”  Kuring udar tina tangkeupan. Ngaléngkah rusuh muru kamar hotél. Beungeut Ema ngolébat. Tada teuing kolot melangna mun kuring teu méré iber. Muka panto kamar rusuh.

                “Tétéh . Ti mana waé?’”

                “Ema?” hareugeueun neuteup Ema  hareupeun.

                “Ning terang Tétéh di dieu. Tadina Tétéh badé nelepon. Masihan wartos.” Ngarangkul Ema pageuh. “Ema nyungken widi Tétéh rék angkat ayeuna kénéh.”

                “Atos Tétéh. Tong kamamana deui. Tos di dieu jeung Ema. Barina gé kabagja hidep aya di dieu dina hirup nu nyata.”

                “Naha Ema teu bagja ningali Ambar bagja?”

                “Ambar téh badé ka mana?” hiji lalaki nu tatadi menekung, nangtung.

                “Badé angkat sareng Surya, Pak?”

                “Surya?”

                “Surya. Surya Kencana, Pak.” Kuring neuteup éta sepuh. “Tah, sareng jalmi ieu, Pak.” Kuring nuduhkeun hiji lukisan anu ngadaplok di kamar.

                “Untung hidep balik deui. Teu aya nu ngaran Surya, anaking.”

                “Teu aya kumaha ari Bapak. Tuh nuju ngantos di luar.” Kuring keukeuh.

                Éta lalaki nuyun kuring ka luar kamar. Di balkon taya sasaha. Ukur hiliwir angin nu ngaharewos kingkin. Sagara gé teuing ku tingtrim. Padahal waktu tadi paduduaan séahna béak karep.

                “Ambar, enya éta téh  ngaranna Surya Kencana, nu gaduh hotél ieu kapungkur. Nanging anjeunna tos tiwas 50 taun ka tukang. Kabawa ku ombak jeung adina nu ngaran, Aryana.”***

                               

               

Nina Rahayu Nadéa. Menulis dalam bahasa Indonesia dan bahasa Sunda. Tulisannya dimuat di:  Pikiran Rakyat, Galamedia, Kabar Priangan, Majalah Kartini, Analisa Medan, Radar Bojonegoro, Majalah Potret Banda Aceh, Majalah Baca Banda Aceh, Suara Karya, Suara Daerah, Majalah Kandaga, Majalah Mangle, SundaMidang, Galura,  Tabloid Ganesha, Tribun Jabar, Koran Merapi Yogyakarta, Majalah HAI, Majalah Loka Tasikmalaya, Majalah Guneman,  Sastra Sumbar, Majalah Bobo, Buletin Jejak, KOMPAS, Kedaulatan Rakyat, Solo Pos, Joglo Semar, Radar Bayuwangi, dll