Pahili
Ku
Nina Rahayu Nadea
Lima
bulan kawin, alhamdulillah ngandeg. Kabéh bungah. Geus puguh ari kuring mah
tong diomongkeun deui, da éta nu dipikahayang ti mimiti gé. Matakna teu dikabé.
Asa
teu percaya waktu dpariksa ku bidan yén kuring geus eusi, umur utun inji téh
8 minggu cenah. Maklum awak kuring téh begang, asa euweuh robahna. Ngan dipariksa
sotéh
pédah
wé
teu kadatangan tamu matuh.
Waktu
dibéjakeun
ka mitoha, kacida manéhna bungaheun. Bubuhan ieu téh incu munggaran. Jadi incu nu
dianti.
“Ayeuna
mah dipariksana ka dokter wé, Téh. Méh rutin di USG.” Ceuk mitoha.
“Muhun
engké
wé,
Mah.”
“Lamun
dipariksa omat ajakan Mamah nya. Hayang apal tah rupa si utun dina USG.”
Paroman mitoha béar banget ku bagja.
Dijawab
ngan saukur ku unggek.
Tadina
mah dipariksa ka dokter téh rék kanu deukeut wé. Méh teu barabé.
Tapi mitoha ngeukeuhan kudu ka Dr. Ibrahim da cenah dokterna alus. Geus
kawentar kamamana. Tinimbang aya nanaon, nurut wéh kanu jadi kolot.
Geus
aya di tempat prakték Dokter. Pasien geus ngantai. Kuring daftar heula kanu jaga.
“Antosan
heula wé,
Bu. Di tempat tunggu.” Ceuk nu jaga bari nuduhkeun hiji rohangan nu geus pinuh
kunu rék
dipariksa.
Kuring
jeung mitoha cicing di dinya bari jeung ngobrol. Lumayan kesel oge nungguan téh,
da kieu ari dokter nu ternama mah ngantrina gé kuat ka loba.
Sanajan
kesel nungguan. Teu burung ngaran kuring dipanggil.
“Wati
Komalasari.” Ti rohang dokter, ngelol hiji suster.
Kuring
jeung mitoha cengkat méh bareng, langsung muru ka rohangan.
“Ibu
palih dieu heula calikna.” Ceuk suster ka kuring. Kuring nurut gék
dina korsi nu aya. “Ibu ka palih dieu.” Ceuk suster nungtun mitoha ka rohangan
sabeulah.
Sanajan
kahalangan. Tapi sora nu dijero kadéngé jelas. Maklum ngan saukur
disekat ku triplek bodas.
“Sok
mangga di dieu heula, Bu.” Hiji sora kadéngé.
“Ibu
kedah diparios, Néng?” Atra sora mitoha.
“Muhun.”
“Naon nu karaos, Bu?” sora lalaki nanya.
“Teu
aya nanaon, Dok. Ibu mah séhat wéh....”
“Murel,
mual. Teu aya?”
“Alhamdulilah
teu aya.”
“Telat
tos sabaraha sasih?”
“Telat?”
“Muhun
telat karseban.”
“Dok. Nu
ngandeg mah itu pun anak. Sanés abdi.” Mitoha seuri.
Tayohna
duméh
mitoha gendut jadi wéh disangka eusian. ***
Tidak ada komentar:
Posting Komentar