Carpon Mangle Gaul
Kameumeut Ati
Ku Nina Rahayu Nadéa
“Nit,
tiasa teu engké amengan ka bumi.”
Yadi megat kuring nu rék balik pisan.
“Hem...
teu kudu ka imah atuh Yadi, pan unggal poé gé panggih. Hihi . Teu bosen
kitu?” Widi babaturan sabangku teu kanyahoan geus aya tukangeun. “Jeung asa anéh
deuih meni asa dines jeung sopan ari nyarita ka Nita mah. Béda
jeung ka urang.”
Yadi
tungkul, kaéraan.
Da jeung enyana lamun duaan mah Yadi téh sok ngomong lemes nakeran ka kuring
téh.
“Haduh
punten nya, Yad, abina aya peryogi heula. Ké wé sanes waktos nya.” Kuring teu
méré
budi ka Yadi. Baeud heunteu seuri gé heunteu, datar waé.
Ngan sigana Yadi ge surti yén kuring serius embung diajakan.
“Nya
wios atuh mugia sanés waktos nya.” Manéhna ngaleos.
Sabenerna
karunya ka Yadi téh, remen pisan ngajak. Ngan nya kitu atuh kumaha da kuring
téh
teu bogoh. Sanajan ceuk sasaha gé Yadi téh bageur jeung pinter. Ngan haté teu bisa diajak badami. Mun Yadi ngajak téh
anu kabayang ku kuring mah Anggita Surya waé. Leuh mun Anggita Surya anu
ngajakan mah sigana téh langsung dienyakeun harita kénéh.
Sakapeung
mah sok nyalahkeun diri sorangan naha beut resep pisan ka Anggita, pan manéhna
teh lain babad jeung kuring. Kacinta ukur dina sawangan wungkul, da asa
pamohalan bisa panggih sumawona jadi
kabogoh mah. Anggita Surya téh penulis. Salila ieu tulisana remen mucunghul di media. Ayeuna
cenah rék
medalkeun novel anyarna – Kasmaran- Duh enyaan kuring geus nganti éta
buku, hayang gera meuli. Komo basa apal tina sinopsisna yén
tokohna sarua pisan jeung ngaran kuring. Nita Puspitarini.
Sakapeung
ngahayal, yén
éta
tokoh anu aya dina carita téh nya kuring pisan. Sigana bagja mun
jadi tokohna meureun sabataé Anggita inget waé
ka kuring. Sina apaleun Anggita yén kuring téh lain ngan saukur jadi
penggemarna, lain ngan saukur jadi idolana. Tapi aya nu leuwih ti éta. Aya nu mangkak karembangan
dina haté.
Tiap maca caritana, tiap ngimeutan tulisanna katresna mingkin nambahan.
“Resep
kana seratan Anggita nya?” Tanya Yadi, hiji poé waktu kuring keur maca
majalah di perpustakaan. Majalah remaja anu kabeneran midangkeun tulisan
Anggita. Rapuh. Anteng pisan ngilo éta tulisan, nu matak teu bosen macana.
Tulisanna ngaguluyur, ngajak nu maca ancrub kabawakeun ku tulisan. Bakat ku kabawakeun ku éta
tulisan kuring nepi ka rambisak.
Kuring
unggek. Nyusut cipanon.
“Enyaan
nya dugi ka kana haté kitu. Sami atuh Yadi gé da resep ka Anggita.“ Yadi
diuk gigireun.
“Pastilah
Anggita seueur penggemarna atuh. Aya cerpen halimun, kala senja menyapa, di suatu
malam...”
“Merpati
putih, ketika cinta datang...” Yadi nambahan.
“Yadi
gé
apal ning. Sama dong... Ah, bagja temen lamun tiasa pendak jeung Anggita. Heug
ngajak nonton film sigana téh
langsung surak da.” Asa manggih bongbolangan. Aya jalan komo meuntas. Méh Yadi
apaleun yén
sabenerna kuring kacida resep pisan ka Anggita. Lain... lain ngan saukur resep.
Sina apaleun Yadi yén saeutikna kuring aya haté ka ngaran Anggita. Ngahaja
dicaritakeun méh Yadi ngajauhan kuring.
Yadi
ngahuleng, nyusun kalimah sigana. “Ehm... idola pisan nya ka Anggita.”
“Tangtos
atuh.”
“Ké
atuh mun tos medal novelna, urang pangmésérkeun.”
“Serius,
Yad?”
“Sarebu
rius atuh kanggé Nita mah. Pasti diutamikeun pisan...” Manéhna
ngarénghap
panjang. “Nita... pami engké aya waktos teu? Hoyong atuh amengan ka
bumi Nita.” Manéhna nanya deui.
Duh
Gusti, naha beut éta waé nu diomongkeun ku Yadi téh. Asa bosen ngadéngéna.
Sakitu tadi geus dijelaskeun kuring resep ka Anggita. Naha torék
kitu? Beut semu nu ngahajakeun.
“Pasti
teu tiasa nya, Nit?” Yadi miheulaan nyarita, waktu kuring anggur cicing waé.
“Nya teu nanaon atuh, tapi mugia sanés waktos tiasa nya.”
“Eu...
sanés
kitu Yad. Ngan kumaha nya ah. Nita gé janten bingung.”
“Muhun...
Yadi ngartos. Moal maksa Nita.” Manéhna ngaléos.
Kuring
neuteup tonggong Yadi. Rasa karunya
nyaliara kana dada. Duh, Yadi hampura kuring.
Mun Yadi apal yén ieu haté geus aya nu ngancik. Hiji ngaran nu
cikénéh
diobrolkeun. Mun Yadi apal kumaha nalangsa jeung kasiksana ieu haté,
lantaran mitresna nu pamohalan. Tapi Yadi kudu apal, kudu ngarasakeun haté kuring,
sabenerna karunya ka Yadi. Apal kumaha perjuangan Yadi ngadeukeutan. Ti kelas
hiji SMA. Anyar kénéh asup geus katangen kumaha perhatian jeung bélana ka kuring. Tugas atawa naon waé
pasti sadia dilaksanakeun ku Yadi. Mimitina mah atoh waé. Sok ngahaja nitah mun aya nanaon téh. Karék apal ti Ingrid basa kelas dua, yén sabenerna Yadi bogoh ka kuring. Tah
ti dinya rada ngajauhan.
Dikersakeun
deuih ti kelas hiji nepi ka kelas 3 beut sakelas. Can kabéjakaun
deuih manéhna
boga kabogoh, da cenah cinta matina ngan keur kuring. Ari kuring nya kitu sarua
can aya no boga da kabogoh kuring mah Anggita téa.
Mindeng
ceurik sorangan lamun kasono moho. Hayang pisan panggih jeung Anggita. Kaubaran
ku maca tulisananna di média. Komo ayeuna mah asa produktif pisan Anggita téh.
Naon nu aya dina caritana beut asa kuring. GééR. Asa ngapung ieu irung.
Boa-boa jodo meureun kitu guyon kuring ka diri sorangan.
“Nit. Ieu buku téa.”
“Buku
naon?”
“Buku
Anggita téa.
Novel kasmaran.”
“Wow
serius, Yadi?! Horéé... ternyata Yadi keren tos pangpayunna kénging
bukuna. Padahal kamari kukurilingan di gramedia ngan cenah teu acan aya. Ah, Yadi
hébat
pisan. Nuhun nya.”
“Sami-sami.
Enyaan penggemar berat Anggita nya?”
“Ih.
Pan tos terang atuh pami Anggita téh segala-galanya buat Nita. “
“Moal
nolak atuh pami énjing Yadi ngajak ka acarana Anggita. Launching novel
Kasmaran. Kaleresan Yadi tos gaduh undanganna. Ngahaja mésér dua kanggé Nita.”
“Nyaan?”
Sanajan teu resep ka Yadi. Tapi inget ka Anggita
éta
ajakan tangtu waé ditarima.
“Serius nya énjing
dijemput ku Yadi jam 9 ka bumi.”
“Iya.
Nuhun nya, Yad.”
*
Di
tempat acara kuring diuk panghareupna. Mimiti mah bareng jeung Yadi ngan cenah ka
luar heula. Aya perlu. Ih, atoh wé nu ayana barina gé
da kuring mah hayang jongjon panggih jeung Anggita.
“Hadirin yang terhormat saatnya yang ditunggu
tiba. Pasti semua tengah menantikan
penulis yang selama ini tidak mau diekspos. Ini kali pertama ia tampil
di muka umum untuk launching novel terbarunya kasmaran. Kita sambut yang meriah
Anggita Surya.”
Kabéh
nangtung. Émprak
bareng. Hiji lalaki ngurunyung bari jeung imut leleb. Pameunteuna anteb ka
kuring Lalaki nu teu bireuk deui. Lalaki
nu salila ieu ngadeukeutan kuring. “Yadi?!”
***
Tidak ada komentar:
Posting Komentar