Kolom Rumaja
Sumanget Nulis
Ku Nina Rahayu Nadéa
Loba
rumaja anu sabenerna hayang ngamekarkeun kaparigelan anu aya di dirina utamana
dina widang tinulis. Namun can apal kumaha carana. Loba nu nyangka yén
dimuatna hiji karya téh gumantung kana deukeut jeung deuheusna pangarang ka pihak redaksi.
Pamikiran négatif. Kudu néang tarékah séjén anu bakal ngaleungitkeun éta
Kamandang. Hal anu babari pikeun ngamekarkeun kahayang, salah sahijina nyaéta
gabung jeung komunitas anu aya patalina jeung widang tinulis. Jaman téhnologi globalisasi siga
ayeuna. Ngababarikeun pikeun aub kana
komunitas. Sanajan teu bisa
macangkrama sacara langsung tong salempang, perkara Silihsimbeuh dina widang nulis mah geus teu
kudu dicatur. Nu teu pédé nulis bakal langsung katoél haténa atuh antukna jadi ulubiung
pipilueun dina widang nulis. Komo ningali karya anu diapungkeun mah pasti aya
sumanget anu ngagedur. Kumejot Hayang geura bisa.
Aub jeung komunitas.
Dipiharep bakal ngawanohkeun jeung jalma anu boga kaparigelan sarua. Bisa silihsimbeuhan sumanget nu utamana
mah. Tapi poma tong kalalanjoan. Tong saukur
ngobrol ngariung teu puguh. Chatingan, facebookan nuluy nepi ka
poho kana waktu. Mangfaatkeun waktu keur ngobrol dina hal tutulisan téa.
Ti gubrag ka alam dunya bakat mémang geus aya. Geus kapimilik ku
masing masing jalma. Ngan pamustunganna tinggal urang anu nangtukeun naha rék
angger mekarkeun éta bakat atawa rék
ngalatih widang lain. Atuh dina prungna
kudu yakin ka diri sorangan bari jeung mraktékeun sacara langsung kagiatan
nulis. Ngariung penting keur nambahan amunisi nulis tapi leuwih pentingna
ngahasilkeun karya.
Nulis anu
pangbabarina nyaéta nulis naon anu kaalaman. Tulis naon anu dirasakeun.
Ditingali jeung anu kaalaman. Éta leuwih gedé mangpaatna lantaran babari
ngembangkeun. Tur bakal karasa geterna ku nu maca. Teu anéh
lamun mangsa rumaja kacida dalitna jeung téma cinta. Da éta
pisan anu kaalaman jeung karasa dina kahirupan saumurna. Alus. Tinggal
kembangkeun waé.
Disiplin
nulis. Salah sahiji hal lain anu bakal nyababkeun terus produktif. Tong waka mikir naha tulisan
urang layak muat atawa heunteu. Alus atawa heunteu. Nu penting ngadisiplinkeun heula diri pikeun terus nulis.
Ditambah percaya diri. Rék kumaha nyaho tulisan urang alus heunteuna atawa layak
muat heunteuna lamun teu pédé
nyieun tulisan.
Kudu
diinget nulis téh lain pagawéan anu instan hartina bisa dihasilkeun
kalawan énténg.
Tapi ngabutuhkeun prosés. Aub jeung komunitas minangka salah sahiji cara pikeun
mekarkeun kadariaan urang méh pangaweruh ngeunan tinulis bisa
mekar. Tapi tong pundung lamun pas dina
hij waktu tepung lawung paamprok jonghok aya kekecapan anu rada nyigeung ti nu
tepung. Nu nyababkeun bolayna kahayang urang pikeun ngembangkeun karya tea.
Anggap naon rupa anu karandapan teh pikeun uji mental. Tong nepi ka jadi boboleh lantaran miss comunication téa.
Bisa waé
maksudna heureuy tapi katampana béda.
Bad mood? Pasti mindeng kaalaman. Kumaha carana pikeun ngungkulan hal ieu? Tinggalkeun
kagiatan nulis saheulaanan. Lakukan kagiatan
lain anu dipikaresep lian ti nulis. Jalan jalan, kuliner atawa maca
buku. Naon waé nu penting bisa ninggalkeun rasa jenuh tina nulis. Lamun
suasana geus rada meueusan langsung nulis deui.
Tangtu waé tina reureuh, aktivitas nulis téh sok rada horéam
nulis. Anggap wé tatahar deui. Léléngkah deui nulis saeutik
saeutik. Teu nanaon rék saparagrap dua paragrap gé. Asal rutin. Ké
lamun kaayaan haté geus janglar saratus persén tinangtu sumanget nulis bakal datang deui. Dina waktu kieu, manfaatkeun
kalawan hadé.
Nulis naon waé anu aya dina pikiran tong diengkékeun deui. Keun wé
teu langsung jadi ogé. Di poé
lain mah tinangtu tulisan urang bakal kapaké.
Cara
néangan
ide mah gampang. Bisa maca buku, maca sakuriling anu aya di lingkungan urang.
Bisa macaan status batur jeung réa réa
deui. Asal urang daék ngolahna tinangtu bakal kaala hasilna. “Teu aya nu anyar dina handapeun panonpoé” Kasauran
sastrawan H. Usep Romli, bisa jadi pamecut keur urang kabéhanana.
Yén
saha waé
gé
bisa diajar. Bisa maca naon rupa anu aya di lingkungan deukeut urang. Tinggal
ngolahna waé.
Ningali
karya batur anu diapungkeun misalna waé dina éfbi, blog atawa media sosial
lainna bisa jadi panyumanget keur urang sangkan bisa siga maranéhna.
Matakna tong anéh lamun aya penulis anu sok ngapungkeun poto tulisanna.
Meureun di satukangeunna éta téh aya kahayang. Sangkan batur kabitaeun. Atuh geus kitu
mah meureun nu ningalina, nyoba nyoba
diajar nulis. Tong disebut sombong atawa gedé hulu lamun aya nu sok
ngapungkeun karya téh. Urang cokot sisi
positipna.
Yakin
urang bisa nulis? Yakin. Inget, Thomas Alva Edison anu kasohor ku panaluntikan ngeunaan bola lampu. Teu langsung kasohor
kitu waé,
tapi ku sumanget anu ngagedur. Ngaliwatan maca buku anu teteterusan. Teu
eureun, teu épés
méér
basa karya anu dipiharepna gagal. Latihan terus nepi ka ngahasilkeun. Wejangan Alva Edison kudu
diinget, yén
suksés
téh
diwangun ku 1% bakat jeung 99% kerja keras.***
Nina
Rahayu Nadéa.
Menulis dalam bahasa Indonesia dan bahasa Sunda. Tulisannya dimuat di: Pikiran Rakyat, Galamedia, Kabar Priangan,
Majalah Kartini, Analisa Medan, Radar Bojonegoro, Majalah Potret Banda Aceh,
Majalah Baca Banda Aceh, Suara Karya, Suara Daerah, Majalah Kandaga, Majalah
Mangle, SundaMidang, Galura, Tabloid
Ganesha, Tribun Jabar, Koran Merapi Yogyakarta, Majalah HAI, Majalah Loka
Tasikmalaya, Majalah Guneman, Sastra
Sumbar, Majalah Bobo, Buletin Jejak, KOMPAS, Kedaulatan Rakyat, Solo Pos, Joglo
Semar, Radar Banyuwangi, Haluan-Sumatera, Koran Waktu, dll
Tidak ada komentar:
Posting Komentar