Terbit 2017 di Bhuana Ilmu Populer
Penasaran? Sila meluncur ke
https://www.getscoop.com/id/buku/dua-hati
Senin, 06 November 2017
Rusiah Domba
Rusiah Domba_Mangle No 2636
Nina
Rahayu Nadéa.
Nulis dina bahasa Indonesia jeung bahasa Sunda. Tulisanna dimuat di: Pikiran Rakyat, Galamedia, Kabar Priangan,
Majalah Kartini, Analisa Medan, Radar Bojonegoro, Majalah Potret Banda Aceh,
Majalah Baca Banda Aceh, Suara Karya, Suara Daerah, Majalah Kandaga, Majalah
Mangle, SundaMidang, Galura, Tabloid
Ganesha, Tribun Jabar, Koran Merapi Yogyakarta, Majalah HAI, Majalah Loka
Tasikmalaya, Majalah Guneman, Sastra
Sumbar, Majalah Bobo, Buletin Jejak, KOMPAS, Solopos, JogloSemar, jrrd.
Rusiah
Domba
Ku Nina
Rahayu Nadéa
Di
leuweung éta
mah geus pada apal wéh
yén
domba téh
sato anu pangjorokna. Tara mandi, tara meresihan awakna. Matakna awakna kacida
bau. Teu anéh
lamun sato nu lain embung ngadeukeutan domba. Tapi domba mah sigana téh
haré-haré
waé.
“Paduli
teuing lah euweuh batur gé nu penting teu nyusahkeun batur. Nu penting bisa dahar.”
Kitu wé
ceuk pikiran domba mah. .
Nu paling teu resepeun ka domba téh
nyaéta
oray piton. Tong boroning ngadeukeutan, ngulampreng ka tempat domba gé, éta
oray kacida embungeun pisan. Mun aya perlu heug kudu ngaliwat ka tempat domba
anu deukeut. Éta oray piton ngabélaan jalan nguriling jeung jauh bakat
ku embung ngambeu awak domba.
Dina
hiji poé
domba keur jalan-jalan. Manéhna reuwas ningali Bapak bangkong anu keur ceurik.
“Kunaon
di dinya ceurik. Sok caritakeun.”
Bari
jeung rada ngajauhan embung ngambeu awak domba, éta bangkong nyaritakeun masalahna.
“Kurang
ajar tah si piton. Wani-wani ngahakan pamajikan bangkong,” domba keuheul kacida.
“Ayeuna
kudu kumaha pilampahan kuring domba?
Jabaning ceunah manéhna téh ayeuna keur ngincer budak kuring hiji-hijina. Embung
teuing kaleungitan anu kadu kalina. Eukeur mah eukeur pamajikan geus ilang.
Piraku ayeuna anak kuring gé kudu leungit dihakan oray si atah
adol.”
Sawatara
lila domba ngahuleng. “ka dieu gera...” Bangkong ngadeukeutan semu asa-asa, teu kuat
ku bau tina awak domba. Tapi inget kana masalahna teu burung bangkong
nyampeurkeun sarta ngaregepkeun kana naon omongan nu diharéwoskeun
ku domba.
“Nuhun
domba nya. Éta
papagah téh
urang laksanakeun. Mugia waé aya hasilna.” Bangkong marahmay.
“Enya
geus tong sedih waé ayeuna mah.” Domba ngaléos ninggalkeun bangkong.
Dina
hiji poé
bangkong jeung anakna keur arulin.
Gorobas...
sada aya nu ngagorobas sarta kadéngé aya sora hos hosan.
“Pa...
Babak... Sieun. Oray piton datang,” anak bangkong ngadeukeutan bapak bangkong.
“Meunggeus
tong sieun. Sok ayeuna mah praktékeun naon anu basa éta
geus dicaritakeun. Éta téh dibéjaan ti domba. Sok buru-buru.” Bapak bangkong méré
komando.
Teu
lila oray piton gedé datang. Létahna ulal elél panjang. Panonan burial
buncelik neuteup kanu hareupeun. “Lakadalah
aya bangkong hareupeun. Rasa lapar téh sigana bakal kaubaran yeuh ngadahar
manéh.”
Oray nyampeurkeun. Bari jeung langsung nyapluk anak bangkong anu murungkut
hareupeun.
“Uwooo...
“ Teu pupuguh oray utah uger. Miceun
bangkong anu geus dicaplukna. Langsung ngaléos ti éta tempat bari jeung angger utah uger.
“Enyaan
papatah domba téh matih pisan. Nuhun domba.” Bangkong seuri. Mun panggih
deui jeung domba rék nganuhunkeun deui.
Papatah domba memang manjur.
Paingan salila ieu domba tara mandi, tara meresihan awakna. Malah ngahajakeun
awakna sina bau. Da éta rusiahna. Rusiah sangkan teu dihakan ku sakadang oray
anu kacida telengesna. ( Tina buku Kura-kura pemanjat pohon PT Cahaya Pustaka
Raga)
Lebaran Ka dua
Dimuat di SundaMidang no 152. Dapat apresiasi dari Bu Walikota Bandung- Atalya Kamil
Nina Rahayu Nadéa. Menulis dalam bahasa Indonesia dan bahasa Sunda. Tulisannya dimuat di: Pikiran Rakyat, Galamedia, Kabar Priangan, Majalah Kartini, Analisa Medan, Radar Bojonegoro, Majalah Potret Banda Aceh, Majalah Baca Banda Aceh, Suara Karya, Suara Daerah, Majalah Kandaga, Majalah Mangle, SundaMidang, Galura, Tabloid Ganesha, Tribun Jabar, Koran Merapi Yogyakarta, Majalah HAI, Majalah Loka Tasikmalaya, Majalah Guneman, Sastra Sumbar, Majalah Bobo, Buletin Jejak, KOMPAS, Kedaulatan Rakyat, Solo Pos, Joglo Semar, Radar Banyuwangi, dll
Lebaran Ka dua
Ku Nina Rahayu Nadéa
Lieuk
deui lieuk deui. Beuheung manjangan. Teuing sabaraha puluh kali ngarérétan
buruan. Némpoan
jam saban usik. Angger suwung. Manéhna? enya Kang Mulyana salaki kuring. Apanan
jangji dina Lebaran ka dua rék balik ka imah. Balik ti tempat gawé
anu salila ieu méré pangupah jiwa keur napakahan. Kuring salaku pamajikan
kudu sugema lain meueusan. Teu kitu kumaha apanan ti barang Kang Mul gawé
ka luar Jawa mah hirup téh senang. Lantaran
kahayang cumpon. Pakaya loba.
Pruk kawin. Balangsak. Kawin lain karna materi anu ngaleuya tapi jangji
sapapait samanis ngawelah rasa. Ngadumaniskeun katunggara jeung katuna malahmandar
jadi beungkeut. Jadi simpay pikeun maheutkeun tali asih méh
teu uculan.
Brol
budak kahiji. Can karasa teuing ripuh. Sahuap sakopeun teu masalah, nu penting
aya. Tara ieung ngarasula, sanajan puasa Senén Kemis tara kaliwat, lian ti
sunat maksud lain méh budak bisa cacap tibra rasa teu kudu apal kasusah.
Brol budak ka
dua mimiti karasa. Susuna, pémpesna jeung lainna. Teu bisa ku sabar jeung ngusapan dada sumawona
siliélingan
jeung nu jadi salaki siga anyaran jatukrami. Teu anéh mingkin ka dieu adat robah.
Sabar jadi aral. Imut ganti jamedud. Ieu ogé meureun anu nyababkeun Kang Mul antukna narima pangajak
babaturan gawé ka luar Jawa. Atoh
wé
nu aya, éta
nu dipénta.
Geus kajudi transferan tiap bulanna.
Enya
tisaprak salaki gawé. Sujud sukur ka mantenNa,
duit mayeng. Unggal bulan tara
elat ngirim. Ngan kitu teu bisa datang
sahayangna. Tepung 6 bulan sakali noron
aya kana dua kalina. Kadieunakeun sataun sakali. Ayeuna? Panceg dua taun can tepung. Teu ngarasula. Apanan
kana kipayah mah nganomorhijikeun. Nelepon
tara elat. Nanaon lamun aya pangabutuh darurat tara ieuh diengkékeun.
“Hésé
peréna”
“Duitna
dikumpulkeun keur pangabutuh” Kitu jawabanna. Lamun ku kuring dipuntangan
kahayang sangkan bisa mulang.
“Apanan
ieu gé
kahayang Nénéng.
Méh
loba duit.” Geus dikitukeun mah sok jempé. Rumasa. Sasat kuring anu ngajurungkeun
gawé.
Kurang sabar. Pangpangna geus dalit jeung karipuh.
Teu
ieuh dimoyah moyah duit pangajén ti salaki téh. Éstu dijeujeuhkeun kana
kaperluan anu positip. Tuh imahna. Kitu deui sawah jeung kebon ayeuna mah boga.
Atuh awak kuring anu asalna kuru ayeuna mah lingsig. Kitu deui barudak jarangkung badak teureuh Bapak.
Pangaruh gizi anu alus cumpon. Asuransi saeutik saeutik boga. Pikeun bekel
budak sakola luhur. Kitu deui tabungan
di Bank sayaga.
Taun
ayeuna. Paling elat Lebaran ka tilu manéhna jangji bakal datang ka lembur.
Surak. Dua taun teu panggih. Geus kabayang kumaha gumbirana. Pangpangna meureun
dina Lebaran ayeuna mah moal nunggelis teuing. Aya nu ngalengkepan kulawarga
kuring. Budak atoh basa dibéjaan taun ayeuna mah bapakna bakal
balik.
Sora
adan ti masjid ngalanglaung. Bari popolah di dapur, leungeun sakapeung
ningalian HP. SMSan jeung Kang Mul. Ngarenyu maca SMSna.
“Kadé
nya Kang, hilap. Lebaran ayeuna mah kudu ka lembur.”
“Pasti
atuh. Da Akang gé geus sono ka Nénéng, ka barudak. Pangpangna hayang
geura ngeukeupan.”’
Rék
ngabales SMS teu jadi waktu aya si bungsu ngurunyung.
“Mah,
Bapak teh cios uihna nya?” budak nanya semu cadél. Panon neuteup ka kuring,
“Muhun.
Kunaon kitu naros waé?”
“Tuh
nya, engké
Bapak Deni ka dieu.” Beni anak kuring nyarita ka Wawan babaturan sapantarna.
“Ieu gera, Mah. Teu percanteneun, Bapak
dé
uih téh.
Abong tiap Lebaran Bapa tara aya.” Deni gogodeg siga kolot. Terus wé ka luar. Ninggalkeun kuring
anu seuri. Kagugu ku polah budak anu keur meumeujeuhna. Basa ditinggalkeun ku Kang Mul téh
umurna 6 bulanan.
“Mah.
Ukeun kejuna wios?” budak ngurunyung. Celemun kana kuéh keju. Teu ngadago jawaban ti
kuring.
Antukna
nguntun deui panglamunan ka mangsa mangsa
anyaran kawin jeung Kang Mul. Sanajan enya hirup dina kaayaan masakat tapi
kaasih kahéman
kacida gedé.
Tara ieuh aya pacogrégan. Éstu sapapait samamanis sabagja sacilaka. Tapi kaasih jeung
kahéman
antukna luntur bedah... kalindih ka hal lain nu kuring sorangan hésé
pisan narimakeun. Teu bisa gumbira. Teu bisa méré imut kareueut ka salaki. Padahal
kahayang haté
mah hayang anggeur imut, hayang angger nyanghareup geugeut ka salaki. Hésé.
Asa teu iklas.
“Abdi
teu butuh héman
Akang. Cinta mah asa keur budak SMA, budak SMP. Ayeuna duit nu dipikabutuh téh, Kang.” Kuring ngomong ka
Kang Mul. Waktu hiji poé Kang Mul nitah sabar sarta angger rék
mikahéman
waktu kuring nyarita yén di imah geus teu aya béas.
“Tapi
kumaha atuh. Can aya milikna, Néng. Lamaran gé geus ka ditu ka dieu. Tapi
nyamos waé.”
“Lalaki
wajib ihtiar, Kang. “
“Naha
Akang salila ieu cicing Néng? pan Nénéng gé apal pangabisa Akang ti
baheula ukur jujualan. Jualan sapatu. Pan Nénéng gé geus apal. Sugan wé atuh
usaha urang bakal nyugemakeun ka hareupna.”
“Butuhna
ayeuna. Kuring bisa puasa. Ari barudak? Jeung ceuk pikiran kuring. Angger
jualan sapatu komo jualanna di Kampung urang mah, moal maju, Kang. Bakal tetep miskin. Ceuk kuring
mah mening tanpa tawaran Mang Giman gawé ka luar Jawa.”
“Enya
atuh. Ari éta
kahayang Nénéng.
Satadina mah Akang téh hayang angger ngariung.”
Genep
bulan sakali. Sataun sakali. Panggih jeung Kang Mul. Ayeuna dua tahun. Kang Mul
bakal nepungan kuring. Jangji. Tapi enya kitu? Apanan nu enggeus enggeus gé hésé. Tina genep bulan sakali panggih téh jadi naék
deui sataun sakali. Ayeuna? Ampir dua
taun. Boa boa... ah, kuring miceun kahariwang.
*
Takbir
ngalanglaung. Kuring neundeun panglamunan. Ka cai seja ngalaksanakeun ibadah solat Isa. Dadahut,
isukan manggih kabagja tepung ngaring jeung kulawarga bari jeung sililubarkeun
pangampura. Poé Lebaran.
Lebaran
ka dua pabeubeurang. Haté mimiti dilimpudan kamelang. Inggis manéhna
sulaya. Teu datang deui ka dieu. SMS peuting nyebutkeun yén
poé
ayeuna geus aya di lembur. Kasalempang angger euntreup. Sieun siga nu enggeus
eunggeus. Tapi asa piraku. Geus dua taun teu panggih. Meureun cukup nipuk duit.
Aya kasono nu geu moho, mun anjeun perlu nyaho, Kang. Ah. Beut naha geuning
kalangkang salaki némbongan. Karasa kadieunakeun. Aya rasa nu hésé
dikedalkeun. Komo ningali ti kamari mula. Nu ngalabring ka masjid, nu nadran ka
makam, nu ngabring ménta pangampura ka ditu ka dieu reujeung salaki, ari kuring?
Geus diniatan ayeuna mah. Lamun salaki
datang rék
namplokeun kasono anu moho, rék ngolo sangkan teu deui ninggalkeun
kuring. Teu ngajauhan barudak. Hayang ngariung satuluyna.
Lebaran
ka dua pasosoré nu dianti téh
ngurunyung. Ginding. Pangling. Lintuh beresih.
Andika budak ka hiji langsung sasalaman. Ngan nu bungsu anu murungkut waé téh.
Némpél
waé
di kuring. Enya gé ti saban waktu nananyakeun bapakna. Tapi dina prungna mah
anggur cicing. Maklum. Asa ka jalma asing meureun.
Lebaran
ka dua wanci geus mimiti peuting. Sepré geus diganti. Kembang kembang kaasih
nyaliara jeroeun dada. Sasabaraha kali ngeunteung. Inggis nguciwakeun. Samemena
beberesih. Manéhna nu dianti keur ka luar heula, nganteur barudak ka
toko. Kuring nyiapkeun nu dicipta. Hayang sampurna nyugemakeun.
Sora HP di
sada sababrah kali. “Leuh geuning HP
salaki tinggaleun,” ngagerentes. Paneuteup
pindah kana HP nu aya di luhureun koper gedé ngaréndéng jeung lomari. Sigana rusuh.
Da tadi budak hayang geura geura indit.
HP disada deui. Dicokot. Aya SMS asup. Dibuka.
“Pap. Tong
lami nyabana nya. Ieu si geulis kudu ka rumah sakit.” Ngahuleng sakedapan. SMS? Nganteur panasaran. Mukaan galery. Poto
Kang Mul lolobana nu keur di proyék. Gagah. Leungeun ngagésérkeun layar ka lebah luhur. Klik
kana galery kulawarga. Pastina keur ngubaran kasono, poto kuring jeung barudak
aya di dinya, gerendeng haté. Geus nyipta nyipta poto kuring jeung
barudak bakal mapaésan. Ngagebeg. Basa
nitenan potona. Awewe geulis keur mangku orok. Kang Mul? Aya di dinya. Mangku
budak nu umurna dua taunan.***
Nina Rahayu Nadéa. Menulis dalam bahasa Indonesia dan bahasa Sunda. Tulisannya dimuat di: Pikiran Rakyat, Galamedia, Kabar Priangan, Majalah Kartini, Analisa Medan, Radar Bojonegoro, Majalah Potret Banda Aceh, Majalah Baca Banda Aceh, Suara Karya, Suara Daerah, Majalah Kandaga, Majalah Mangle, SundaMidang, Galura, Tabloid Ganesha, Tribun Jabar, Koran Merapi Yogyakarta, Majalah HAI, Majalah Loka Tasikmalaya, Majalah Guneman, Sastra Sumbar, Majalah Bobo, Buletin Jejak, KOMPAS, Kedaulatan Rakyat, Solo Pos, Joglo Semar, Radar Banyuwangi, dll
Panjang, Kuat jeung Gede
Carpon Mangle, N0 2635, 6 Juli _ 12 Juli 2017.
Nina Rahayu Nadéa.
Menulis dalam bahasa Indonesia dan bahasa Sunda. Tulisannya dimuat di: Pikiran Rakyat, Galamedia, Kabar Priangan,
Majalah Kartini, Analisa Medan, Radar Bojonegoro, Majalah Potret Banda Aceh,
Majalah Baca Banda Aceh, Suara Karya, Suara Daerah, Majalah Kandaga, Majalah
Mangle, SundaMidang, Galura, Tabloid
Ganesha, Tribun Jabar, Koran Merapi Yogyakarta, Majalah HAI, Majalah Loka
Tasikmalaya, Majalah Guneman, Sastra
Sumbar, Majalah Bobo, Buletin Jejak, KOMPAS, Kedaulatan Rakyat, Solo Pos, Joglo
Semar, Radar Banyuwangi, dll
Nina Rahayu Nadéa.
Menulis dalam bahasa Indonesia dan bahasa Sunda. Tulisannya dimuat di: Pikiran Rakyat, Galamedia, Kabar Priangan,
Majalah Kartini, Analisa Medan, Radar Bojonegoro, Majalah Potret Banda Aceh,
Majalah Baca Banda Aceh, Suara Karya, Suara Daerah, Majalah Kandaga, Majalah
Mangle, SundaMidang, Galura, Tabloid
Ganesha, Tribun Jabar, Koran Merapi Yogyakarta, Majalah HAI, Majalah Loka
Tasikmalaya, Majalah Guneman, Sastra
Sumbar, Majalah Bobo, Buletin Jejak, KOMPAS, Kedaulatan Rakyat, Solo Pos, Joglo
Semar, Radar Banyuwangi, dll
Panjang, Gedé
jeung Kuat
Ku Nina Rahayu Nadéa
Kacaritakeun
di hiji kerajaan. Aya hiji putri anu geulis kabina bina. Kulantaran geulisna téa,
rabul lalaki anu ngalamar hayang ngajadikeun Nyi Putri salaku pamajikanna.
Hanjakal. Teu aya nu cocok. Maranéhna baralik deui. Luménghoy.
Lamaranna teu ditarima.
Rahayat
bingung ku Nyi Putri. Piraku tinu rabul nu datang teu aya nu
kapilih hiji hiji acan. Nu kasép
ditolak komo deui nu kolot mah geus karuhan.
Meureun Nyi Putri mandang harta? Dina enyana gé, meujeuhna. Piraku nu jugala
meunang cacah kuricakan. Tapi kabéh anéheun waktu aya hiji putra kerajaan ti RajaDalu,
ngahaja datang. Jauh jauh dijugjug anggang ditéang. Ngan hiji pamaksudan, rék
ngalamar Nyi Putri. Tapi ning balikna ngaligeuh.
Moal
kitu Nyi Putri gering? Loba anu mikir nepi ka dinya. Atuh rabul dukun datang rék ngubaran Nyi Putri. Ngan teu
tulus. Ngadon dibagéakeun kulutusna pihak kerajaan. Teu pupuguh atuh ngadon rabul
dukun. “Barina gé teu ngondang, “ ceuk gulang gulang.
Kangjeng raja
kacida bingung ku polah Nyi Putri. Dina kaayaan gering parna, hayang manéhna
ningali Nyi Putri rumah tangga. Neruskeun tanggung jawabna salaku putri
kerajaan. Nyaksian Nyi Putri ngaheuyeuk nagri saacan puput umur.
*
Aya
hiliwir angin, béja anu datang teuing timana. Ngan cenah éta
béja
anu jitu. Sarat pikeun para lalaki sangkan bisa nyandingkeun Nyi Putri. Duka
teuing naon saratna. Ukur haréwos angin, haréwos jalma ka jalma deui. Kitu
jeung kitu. Nu puguh mah ti barang ngadéngé
haréwos,
loba lalaki langsung nyumput ka nu suni. Ka kamar. Ka cai. Ningali naon anu
dipikahayang ku Nyi Putri. Aya nu jigrah, aya ogé nu hanjelu nepi ka
kagegeringan. Loba ogé anu bur ber ihtiar.
Ti obat modern nepi ka tradisional kabéh dicobaan, dapon kahayang Nyi
Putri katedunan.
Sawatara lila
kerajaan rada jempling. Nu biasana rabul ngalamar Nyi Putri ayeuna mah
jempling. Da éta keur ihtiar heula meureunan. Ngan Kangjeng Raja mah sieun nataku. Inggis Nyi
Putri saumur umur teu payu. Atuh inyana nyieun béwara yén sing saha waé
anu bisa ngabandang Nyi Putri, baris kabagéan harta nu moal béak
nepi ka tujuh turunan. Kabéh harta seja dibikeun.
Jul
jol nu datang. Ti jajaka nepi ka kolot, kabéh datang metakeun pangabisa,
nu diharep sangkan Nyi Putri léah. Ayeuna mah Nyi Putri ku anjeun nu
nyanghareupan sémah téh. Ditingali naha cenah geus luyu jeung kahayangna. Tapi nya
kitu balikna léngoh deui waé. Da cenah can nyumponan sarat. Datang
deui lamun saratna geus lengkep.
Hiji jawara kolot
datang. Kumisna baplang sangadulang. Diiket barangbang semplak. Datang ka
kerajaan pinuh ku kayakinan. Manéhna geus tapa lila. Geus meunang élmu
pikeun meruhkeun Nyi Putri.
Digleu ...
digleu.. éta
jalma gendut datang. Cedok nyembah payuneun
Nyi Putri.
“Kaula,
katelahna Aryana Dipa. Seja nohonan kahoyong Ndén Putri.” Eureuleu teurab.
Leguk heula nginum siga nu capé. Ngarénghap heula panjang. Ningali teu ngiceup ka Nyi Putri hareupeun. Neureuy
ciduh siga ucing manggih lauk. Kasihir ku geulisna. Panonna burial buncelik,
nepi ka poho teu ngiceup. “Bilih Ndén Putri teu percanten, ayeuna kénéh
urang buktoskeun.” Manéhna nangtung ajeg. Ngalaan pangsi nu keur dipaké.
“Ké...ké...
nanaonan ari Andika?” Nyi Putri reuwas. Ngeureunkeun paniatan éta
lalaki.
“Muhun ayeuna
kénéh
urang buktoskeun. Tapi bilih alim di dieu. Hoyong urang paduduaan hayu atuh. Ku
Engkang dipangku.” Ngaléngkah ka hareup. Maksudna rék ngais Nyi Putri.
Nyi putri gasik nangtung. “Tong wawanian Andika!”
“Ih, atuh moal
terang. Panjang, kuat jeung gedéna.”
“Maksudna?”
Nyi Putri olohok.
“Pan Akang
mah. Nohonan kahoyong salira.” Cenah angger gumasep pikasebeleun. “Akang tos
tapa lami. Sangkan panjang, kuat jeung gedé. Tah kitu. Matakna bilih teu
percanten hayu urang suka suka jeung Akang. Tinangtu Ndén Putri deudeuieun.”
Nyi Putri imut.
Kaharti.
“Maksud kuring
mah lain ka dinya... Ngan rumasa resep kanu panjang kuat jeung gedé.”
“Tah... tah...
éta
mah abdi pisan.”
“Déngékeun.
Panjang hartina panjang pamikiran. Teu gedebas gedebus. Kudu bisa nyieun
kaputusan anu panghadéna demi kapentingan rahayat. Kuat hartina kuat jasmani rohanina. Kuat nyanghareupan pakewuh
anu datang. Komo ayeuna ieu kerajaan téh rék aya nu nyerang. Kudu aya di
panghareupna. Nyanghareupan musuh. Demi nu terakhir gedé. Maksudna kudu gedé
jasa ka ieu kerajaan. Témbongkeun pangabisa. Lain hayang dibéré
tapi kudu méré.”
Nyu Putri nyarita panjang lebar.***
Panjang, Gedé
jeung Kuat
Ku Nina Rahayu Nadéa
Kacaritakeun
di hiji kerajaan. Aya hiji putri anu geulis kabina bina. Kulantaran geulisna téa,
rabul lalaki anu ngalamar hayang ngajadikeun Nyi Putri salaku pamajikanna.
Hanjakal. Teu aya nu cocok. Maranéhna baralik deui. Luménghoy.
Lamaranna teu ditarima.
Rahayat
bingung ku Nyi Putri. Piraku tinu rabul nu datang teu aya nu
kapilih hiji hiji acan. Nu kasép
ditolak komo deui nu kolot mah geus karuhan.
Meureun Nyi Putri mandang harta? Dina enyana gé, meujeuhna. Piraku nu jugala
meunang cacah kuricakan. Tapi kabéh anéheun waktu aya hiji putra kerajaan ti RajaDalu,
ngahaja datang. Jauh jauh dijugjug anggang ditéang. Ngan hiji pamaksudan, rék
ngalamar Nyi Putri. Tapi ning balikna ngaligeuh.
Moal
kitu Nyi Putri gering? Loba anu mikir nepi ka dinya. Atuh rabul dukun datang rék ngubaran Nyi Putri. Ngan teu
tulus. Ngadon dibagéakeun kulutusna pihak kerajaan. Teu pupuguh atuh ngadon rabul
dukun. “Barina gé teu ngondang, “ ceuk gulang gulang.
Kangjeng raja
kacida bingung ku polah Nyi Putri. Dina kaayaan gering parna, hayang manéhna
ningali Nyi Putri rumah tangga. Neruskeun tanggung jawabna salaku putri
kerajaan. Nyaksian Nyi Putri ngaheuyeuk nagri saacan puput umur.
*
Aya
hiliwir angin, béja anu datang teuing timana. Ngan cenah éta
béja
anu jitu. Sarat pikeun para lalaki sangkan bisa nyandingkeun Nyi Putri. Duka
teuing naon saratna. Ukur haréwos angin, haréwos jalma ka jalma deui. Kitu
jeung kitu. Nu puguh mah ti barang ngadéngé
haréwos,
loba lalaki langsung nyumput ka nu suni. Ka kamar. Ka cai. Ningali naon anu
dipikahayang ku Nyi Putri. Aya nu jigrah, aya ogé nu hanjelu nepi ka
kagegeringan. Loba ogé anu bur ber ihtiar.
Ti obat modern nepi ka tradisional kabéh dicobaan, dapon kahayang Nyi
Putri katedunan.
Sawatara lila
kerajaan rada jempling. Nu biasana rabul ngalamar Nyi Putri ayeuna mah
jempling. Da éta keur ihtiar heula meureunan. Ngan Kangjeng Raja mah sieun nataku. Inggis Nyi
Putri saumur umur teu payu. Atuh inyana nyieun béwara yén sing saha waé
anu bisa ngabandang Nyi Putri, baris kabagéan harta nu moal béak
nepi ka tujuh turunan. Kabéh harta seja dibikeun.
Jul
jol nu datang. Ti jajaka nepi ka kolot, kabéh datang metakeun pangabisa,
nu diharep sangkan Nyi Putri léah. Ayeuna mah Nyi Putri ku anjeun nu
nyanghareupan sémah téh. Ditingali naha cenah geus luyu jeung kahayangna. Tapi nya
kitu balikna léngoh deui waé. Da cenah can nyumponan sarat. Datang
deui lamun saratna geus lengkep.
Hiji jawara kolot
datang. Kumisna baplang sangadulang. Diiket barangbang semplak. Datang ka
kerajaan pinuh ku kayakinan. Manéhna geus tapa lila. Geus meunang élmu
pikeun meruhkeun Nyi Putri.
Digleu ...
digleu.. éta
jalma gendut datang. Cedok nyembah payuneun
Nyi Putri.
“Kaula,
katelahna Aryana Dipa. Seja nohonan kahoyong Ndén Putri.” Eureuleu teurab.
Leguk heula nginum siga nu capé. Ngarénghap heula panjang. Ningali teu ngiceup ka Nyi Putri hareupeun. Neureuy
ciduh siga ucing manggih lauk. Kasihir ku geulisna. Panonna burial buncelik,
nepi ka poho teu ngiceup. “Bilih Ndén Putri teu percanten, ayeuna kénéh
urang buktoskeun.” Manéhna nangtung ajeg. Ngalaan pangsi nu keur dipaké.
“Ké...ké...
nanaonan ari Andika?” Nyi Putri reuwas. Ngeureunkeun paniatan éta
lalaki.
“Muhun ayeuna
kénéh
urang buktoskeun. Tapi bilih alim di dieu. Hoyong urang paduduaan hayu atuh. Ku
Engkang dipangku.” Ngaléngkah ka hareup. Maksudna rék ngais Nyi Putri.
Nyi putri gasik nangtung. “Tong wawanian Andika!”
“Ih, atuh moal
terang. Panjang, kuat jeung gedéna.”
“Maksudna?”
Nyi Putri olohok.
“Pan Akang
mah. Nohonan kahoyong salira.” Cenah angger gumasep pikasebeleun. “Akang tos
tapa lami. Sangkan panjang, kuat jeung gedé. Tah kitu. Matakna bilih teu
percanten hayu urang suka suka jeung Akang. Tinangtu Ndén Putri deudeuieun.”
Nyi Putri imut.
Kaharti.
“Maksud kuring
mah lain ka dinya... Ngan rumasa resep kanu panjang kuat jeung gedé.”
“Tah... tah...
éta
mah abdi pisan.”
“Déngékeun.
Panjang hartina panjang pamikiran. Teu gedebas gedebus. Kudu bisa nyieun
kaputusan anu panghadéna demi kapentingan rahayat. Kuat hartina kuat jasmani rohanina. Kuat nyanghareupan pakewuh
anu datang. Komo ayeuna ieu kerajaan téh rék aya nu nyerang. Kudu aya di
panghareupna. Nyanghareupan musuh. Demi nu terakhir gedé. Maksudna kudu gedé
jasa ka ieu kerajaan. Témbongkeun pangabisa. Lain hayang dibéré
tapi kudu méré.”
Nyu Putri nyarita panjang lebar.***
Langganan:
Postingan (Atom)